Eindelijk, daar is hij dan. De heilige graal van de pulp. Vijfentwintig minuten vol emotie, vuur, secret ingredient X (Powerpuff Girls, je weet) en het spul waar dromen van worden gemaakt (paddestoelen?). Het moge duidelijk zijn, ik heb het natuurlijk over de nieuwe EP, Marble, van Le Le.
De biba-boys van Le Le hebben er zes ware kunststukjes van gemaakt. Tekstueel gezien zijn nummers als "Douchebag Status" en vooral "Luxe Benen" een revolutie in zinsopbouw en taalgevoel. Ook aan de beats is de nodige aandacht besteedt en deze voegen dan ook echt wat toe aan de nummers. Immers...is een liedje zonder muziek wel een liedje? Is een boom zonder stam wel een boom? Is een boek zonder bladzijden een boek? En is "De Wereld Draait Door" zonder Matthijs van Nieuwkerk wel "De Wereld draait door"?
Maar voordat ik de filosoof in mij los laat geef ik u mijn advies. En deze luidt: bemachtig die meuk en verrijk de geest.
Voor de twijfelaars:
PS
Is pizza zonder kaas wel een pizza? Is IKEA zonder missende schroefjes nog wel IKEA? En zijn Teletubbies zonder...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten