Men neme een aanstaande bruidegom plus twee vrienden en een ietwat autistische zwager, die een avondje vertier zoeken in de stad van de Zonde—hmm, dat bekt toch niet zo goed in het Nederlands—en vult het aan met wat ingrediënten uit de komedie stallen van Hollywood. Het resultaat moet dan toch wel de zoveelste komedie met flauwe grappen en dito verhaal zijn. Of toch niet?
“The Hangover” is, ik zeg het maar meteen, een vrij geniale film. Daar waar bijna alle komedies een flinterdun verhaal hebben, kan deze film daar ook daadwerkelijk mee weg komen. Zoals velen van ons empirisch hebben ondervonden—Onderzoek über alles placht men te zeggen in het hoogste onderwijs—kunnen een grote hoeveelheid alcohol en drugs veel met je doen, en de situaties die voortkomen uit die materie staan centraal in deze film. “The Hangover” is een zoektocht vanuit de amnesie die een volgende dag optreedt naar wat de vorige dag gebeurd is. Sommigen zullen de situaties in deze film misschien wat ver gezocht vinden, maar ik vind ze niet té ver gezocht. Sterker nog, feestgangers in Las Vegas zullen dit beamen.
De film schaart zich in een illuster rijtje van Bachelor Party films. Kent u ze nog? “Bachelor Party” (1984) met Tom Hanks; of wat te denken van een Bachelor Party uit de American Pie-reeks: “Bachelor Party 2: The Last Temptation” (2008). “Bachelor Party Vegas” uit 2006 blijkt qua stijl nog het meest in de buurt te komen van “The Hangover,” en toevallig was die twee weken geleden nog op RTL5.
Dat Bachelor Parties ook vaak blijken uit te monden in slash-fests, zo getuige de reeks films die is uitgebracht: Wat te denken van “Bachelor Party Massacre” (2007) en “Bachelor Party and the Bungalow of the Damned”—dat is een mondvol (!)—uit 2008.
Genoeg over deze onzin! Verwacht uiteraard wel een aantal poep- en piesgrappen, maar dat hoort nu eenmaal bij Hollywood komedies. En ik schaar mij met mijn positivisme bij een grote schare fans-in-wording van deze film, want ik heb alleen nog maar positieve geluiden gehoord. Niet dat de mening van de menigte mij veel doet—ik luister naar country-muziek—maar het mag hier toch een indicatie van het goeds zijn. Ik ben mij er volledig van bewust dat ik zojuist heel weinig heb gezegd in een behoorlijk aantal woorden, deze film dient dan ook gezien te worden, en niet besproken… Gaat dat zien!
Mooie eerste bijdrage aan dit nu al legendarische blog. Deze film staat ook hoog op mijn lijstje, eindelijk een komedie uit Amerika die ook daadwerkelijk leuk is. De 8.4! op IMDB doet samen met uw post veel goeds voorspellen. Met de Bachelor-reeks ben ik dan weer niet bekend, en ook de American Pie films heb ik nog nooit(!) gezien. Of dat laatste betekend dat mijn opvoeding nu gefaald heeft of juist een succes was laat ik aan jullie over.
BeantwoordenVerwijderenYoutube trailer:
http://www.youtube.com/watch?v=kzmkDDmoODA
Nadat Don't mess with the Zohan mij twee weken terug zelfs in een melige bui slechts kon doen lachen gelijkend een agricultuur met Backenzahnschmerzen en dan ook nog eens slechts uit medelijden (als in: ocharme, wat een vergeefse moeite allemaal), had ik de komedie uit de VS eigenlijk toch voor enkele weken, zo niet maanden, afgezworen. Echtert, dit artikel heeft mijn mening als een blad in windkracht 5,3 Beaufort doen omslaan (ik weet niet of jullie dat ooit gezien hebben, maar dat is erg snel, maar nog niet zo snel dat het blaadje van den boom vliegt). Ik roep alle geïnteresseerden hierbij dan ook op u, nadat alle tentamendrukte is geluwd, bij mij te melden voor een avondje bios in E-town.
BeantwoordenVerwijderenOm kwart voor 8 stond ik net buiten de deur te wachten op mijn vrienden. Een voor een zag ik ze op de fiets op de plaats van bestemming aankomen. Na een lange rij te hebben moeten nemen, konden we onze reservering noemen. 'Het nummer was volgens mij 8686..' zei degene die dit had geregeld.
BeantwoordenVerwijderen(door recht van privacy zal ik hier geen namen noemen) 'Die en die achternaam,' zei de dame achter de kassa. 'Ja, juist! Die is het!' We lopen door naar boven en gaan lekker bovenaan zitten, zwaaien hier en daar naar nog wat bekenden en konden toen alweer genieten van de voorfilmpjes. Maar toen.. toen was het dus eindelijk zover. Het begin van een twee uur lang durende reis vol schaterlachen, gieren en brullen.
Een film vol pure absurditeit, droge humor en vreemde plottwists. Na deze film gezien te hebben, wist ik het zeker. Eenieder die deze film mist, zal voor z'n leven lang óf totdat deze de film heeft gezien, hoongelach ten deel vallen. Die wordt weggejorist uit de maatschappij. Hij/Zij zal nooit en te nimmer meer respect krijgen van ook maar iemand die de film wel heeft gezien.
Men zal meerdere frases naar het hoofd gegooid krijgen, waar zij, tot ze de film hebben gezien, nooit van zullen snappen waar iedereen dat toch van heeft.
*wegens herhaling van standpunten ingekort*
Kortom: een zeer vermakelijke film waarmee men de lachspieren nog weer eens flink aan het werk kan zetten. Er vanuit gaande dat iedereen weet dat een bulderlach op zijn tijd goed is voor de gezondheid, heb ik je nu al twee redenen gegeven om deze film te gaan kijken.